Bağımlılık günümüzde çok sık duyduğumuz bir kelime. Bağımlılığın çeşitli kategorileri var ve ciddi zararlar doğuran bir yanı da var. Peki ya ilişkisel bağımlılıklar? Bu bir bağımlılık mıdır? Yoksa bağlı hissetme ihtiyacı mıdır? İçinde bulunduğumuz yüzyılda bireyselleşmeye dair sıkça yazılar yazılıp, yorumlar yapılıyor. Bireyselleşme oldukça övülürken, bir topluluğa bağlı olma ihtiyacı ise yeriliyor. Göz ardı edilen bir durum var ki insanoğlu yardımlaşarak hayatta kalabilir. Bir gruba ait hissetme ihtiyacımız vardır ve bu ihtiyacımızı gidermeye çalışmak çok doğalken bir gruba bağlı hissetme ihtiyacı artık utanç hissettirmeye başlamış durumda. Bu utanç duygusundan kurtulmak için bir çok birey insan olmanın doğal bir getirisi olan bir grup içinde var olma ihtiyacını görmezden gelerek yeryüzünde bir başına yaşamaya çalışmaya çaba sarf ediyor. Bunun olmadığını, olamadığını gördükçe de utanç daha fazla artıyor ve bu utanç duygusu derinleşerek yetersizliğe dönüşüyor. Halbuki zaten en başta verilen ‘’ ben kendime yeterim’’ çabası zaten sonuç vermeyecek bir duruma emek harcamaktır ve bunu gerçekleştirememek normal olandır. Çünkü insanların birbirlerine ihtiyacı var. Birbirimize ihtiyacımız var. Öğrenirken, ağlarken, gülerken, çabalarken, hasta olduğumuzda, güzel bir anı kutlarken bir başkasına ihtiyaç hissederiz. Bir başkasını bulamadığımızda ise üzüntü meydana gelir. Çünkü ulaşmak ve ulaşılmak isteriz. Bir başkasına bağımlı olmaktan ziyade bağlılık oluşturabilmek aslolandır. Bağlılık ise ulaşılabilir olmak ve bir başkasına ulaşabilmek ile olabilir. Duygusal paylaşım, fiziksel paylaşım, sosyal paylaşım ağıdır. Başkasına ulaşabilme, yardım alabilme ihtiyacımızı karşılayamadığımız durumlar çoğalırsa ve bunu çok sık yaşamaya başlamışsak bu sefer kendi benliğimizde bazı sinyaller belirmeye başlar. Bu eksikliği telafi edebilmek için başka alanlarda bu ihtiyacımızı gidermeye yöneliriz ve belki de artık ulaşılabilir bulduğumuz kişiye, nesneye bağımlı hale geliriz. Beki de bu durum karşılayamadığımız başka bir ihtiyacımızı karşılayabilme çabasıdır. Bir başkasına karşı ulaşılabilir olmak ve bir başkasına ulaşabilmek yani bağlılık oluşturabilmek, bağ kurabilmek ve bu bağda kendimizi güvende hissetmek insan olmanın en temel ihtiyacıdır.